ضرورت مقاومت در برابر دشمن متجاوز و از ان مهمتر؛ آزادسازی مناطق اشغالی، به موازات تحول سیاسی در داخل کشور، از طریق حذف بنی صدر و سازمان مجاهدین خلق، زمینه بسیج و اعزام نیروهای مردمی را به جبهه های جنگ فراهم کرد. در واقع حل و فصل مسائل سیاسی- امنیتی در شهرها، موجب تمرکز نیروها و امکانات کشور از مسائل سیاسی- امنیتی، به مسائل نظامی و در نتیجه موجب تأکید بر ضرورت آزادسازی مناطق اشغالی شد ...

نقطه آغاز تحول در فرماندهی و ساختار سپاه و تغییر آن از نیروی امنیتی به نیروی نظامی، حمله عراق به ایران بود. در عین حال این تحول به صورت دفعی صورت نگرفت، زیرا سپاه به دلیل گسترده‌گی و تنوع مأموریت، بویژه چالش های سیاسی- امنیتی حاصل از مقابله با تلاش گروههای سیاسی نظیر حزب توده و چریک‌های فدایی خلق، بویژه سازمان مجاهدین خلق، هم چنان درگیر مأموریت های امنیتی بود و تنها بخشی از نیروهای سپاه در مرزهای غربی، بویژه در خوزستان، بصورت تدریجی با تحرکات نظامی عراق در مرز مواجه شدند. با حمله سراسری عراق و پیش‌روی ارتش این کشور به سمت مناطق و شهرهای مرزی، مقاومت نیروهای مردمی شکل گرفت و در نتیجه آن، سازماندهی و فرماندهی نیروهای مردمی برای مقابله با تجاوز عراق نیز ظهور کرد. ...

جنگ ایران و عراق همانند هر جنگ دیگری، متأثر از تفکر راهبردی، استراتژی نظامی، تاکتیک عملیاتی، پشتیبانی و فرماندهی صحنه جنگ و بسیاری از ملاحظات دیگر است. آنچه که هم اکنون درباره جنگ ایران و عراق گفته یا نوشته می شود، بیشتر «واقعه محور» است. به این معنا که رخدادهای سیاسی- نظامی جنگ از حیث چرایی و چگونگی وقوع، همچنین خاطرات افراد، مورد توجه است. بنظر می رسد تقلیل مسئله جنگ به چارچوب مفهومی دفاع مقدس و در نتیجه طرح مباحث محدود و فرهنگی، مانع از بررسی بخش مهمی از موضوعات و مسائل اساسی جنگ، ازجمله استراتژی، تاکتیک ها و فرماندهی جنگ، همچنین نتایج، دستاوردها، علت پیروزی و شکست ها شده است. ...