اشاره:

تذکر دوستانه و انتقادآمیز برخی از مخاطبین به یادداشت‌ها، مقالات و کتاب‌های من، بر این موضوع تمرکز دارد که به مخاطبین و ضرورت توضیح بیشتر و ساده نویسی توجه نمی‌کنم. چنانکه یادداشت ها در سایت نیز به صورت اجمالی و اختصار، با فرض بدیهی انگاشتن موضوعات برای مخاطبین نوشته شده است. با وجود پذیرش این انتقاد، بارها برای غلبه بر آن تلاش کرده‌ام اما در اصلاح این نقیصه موفق نبوده ام. به همین دلیل احساس می‌کنم به صورت تدریجی خودم را به موضوعات و مفاهیم، همچنین افراد خاص محدود کرده ام. در ریشه یابی این مسئله با توجه به نثر روان مجموعه سیری در جنگ ایران و عراق و برخی کتابهای دیگر، درگیر این پرسش شده ام که تمرکز بر مسئله جنگ بعنوان یک امر استراتژیک به جای توصیف و تحلیل وقایع، تا چه اندازه در پیدایش این وضعیت تأثیرگذار بوده است؟ فارغ از هر پاسخی، امیدوارم مسئله مورد بحث با انتقاد و کمک دوستان برطرف شود.

در ادامه «جستار نویسی» در سایت که در این مرحله شروع کرده ام، پس از توضیح درباره مفهوم پرمناقشه تاریخی شدن جنگ، در چند یادداشت به بحث در باره مفاهیم اشاره خواهم کرد که همانند موضوع تاریخی شدن جنگ بدون مناقشه نخواهد بود ...

«تاریخی‌شدن تجربه جنگ با عراق» را با توجه به یادداشت قبلی و نظراتی که جناب صمدزاده در نقد و توضیح آن نوشتند، در این یادداشت برپایه این فرض توضیح داده ام که؛ «وقایع بزرگ تاریخی و تاریخ ساز هرگز از حافظه تاریخی یک ملت فراموش نخواهد شد». بنابراین چگونگی تداوم تأثیر وقایع تاریخ ساز به استدلال نیاز دارد که در پاسخ به این پرسش بررسی خواهد شد؛ رجوع به وقایع بزرگ تاریخی، ازجمله جنگ ایران و عراق، چرا و چگونه و در چه شرایطی صورت خواهد گرفت؟ ...

تاریخی شدن رخدادها را که در یادداشت پیشین به آن اشاره کردم، به دو معنا می‌توان تعریف کرد. نخست بمعنای وقوع یک واقعه تاریخ‌ساز که زمان و شرایط را به قبل و بعد از واقعه تقسم می کند. مانند واقعه انقلاب و جنگ که تاریخ ساز بود و زمان را به قبل و بعد از آن تقسیم کرده است.

معنای دوم که در این یادداشت در نظر دارم، این است که تأثیرگذاری واقعه تاریخی جنگ بعنوان یک گفتمان یا پارادایم غالب، همانند زمان جنگ، به پایان رسیده و ما درگیر پیامدهای آن هستیم. مهمتر آنکه تاریخ در هر دوره‌ای بر پایه اندیشه و از سوی بازیگران ساخته می‌شود و با گذشت زمان، اندیشه ها و بازیگران جای خود را به موضوعات و بازیگران دیگری می دهند. ...

اشاره

بیش از دوسال درگیر نگارش کتاب «نقد و بررسی روایت از علت وقوع جنگ ایران و عراق» بودم. به همین دلیل فرصت نداشتم برای تهیه و انتشار مطلب در سایت اقدام کنم. اکنون با فراهم شدن فرصت، در نظر دارم «جستارنویسی» را متفاوت از روش گذشته انجام دهم. در عین حال هیچ گونه تصویر روشنی از موضوعات و روش طرح آن در ذهن ندارم و با روش آزمون و خطا در این زمینه اقدام خواهم کرد. امیدوارم نقد دوستان علاوه بر این که امکان بحث در موضوعات و مسائل اساسی را فراهم کند، راه‌گشای مسیر جدیدی باشد که درگیر آن شده ام.

********

فرض «تاریخی» شدن واقعه جنگ را که بسیار مناقشه آمیز است و باید مورد بحث و گفتگو قرار بگیرد، براین اساس طرح کرده ام که تاریخ جدیدی با مسایل و حضور نسل جدید در حال شکل گیری است.

با نظر به ملاحظه یادشده، بنظرم مفاهیم و روایت های جنگ که تحت تأثیر الزامات زمان جنگ و گفتمان غالب شکل گرفته و هم اکنون از قدرت باورپذیری و اقناع کنندگی آن کاسته شده و پاسخگوی نیازهای حال و آینده نیست، باید مورد بازبینی قرار بگیرد.

با فرض پذیرش این موضوع، پرسش این است که با کدام مبانی نظری و روش شناختی باید مفاهیم و روایت‌های جنگ را مورد بازبینی قرار داد؟

اشاره:

در بخش ششم گفت و گوی اینجانب با آقای محمدقاسم فروغی جهرمی، درباره تاریخ فرهنگی، نسبت جنگ و جامعه، نگاه استراتژیک به جنگ و جنگ بعنوان امر استراتژیک و مفهوم جنگ دفاعی و مردمی، توضیحاتی ارایه دادم. بخش پایانی این گفت و گو در ادامه از نظر گرامیتان خواهد گذشت. ...

اشاره:

در بخش پنجم گفت و گوی اینجانب با آقای محمدقاسم فروغی جهرمی، درباره نسبت جنگ و انقلاب، ضرورت آينده‌ نگري در حوزه مطالعات جنگ ايران و عراق، نقش و جایگاه فرماندهان در حوزه پژوهش درباره جنگ و جابه‌جايي در تاريخ و مشخصات گسست تاریخی، توضیحاتی ارایه دادم. بخش ششم این گفت و گو در ادامه از نظر گرامیتان خواهد گذشت. ...